หลายครั้งฉันบอกตัวเองให้อดทน อยู่ให้มีความสุข
หลายครั้งที่ความสุขมันเกิดกับฉัน มันดูง่ายดาย แต่แล้วมันไม่ใช่
ลึกๆแล้ว ผิดหวัง......ผิดหวังกับ?...ไม่รู้สิ
ฉันไม่รู้ใจตัวเอง....ฉันไม่แย่ที่อยู่คนเดียว
ฉันดูแลตัวเองได้ ซื้อของให้ตัวเอง เที่ยวเอง
ฉันมีเพื่อนที่รักฉัน และเรารักกัน
พ่อ-แม่ห่วงฉันหมดหัวใจ
ผู้คนที่รู้จักฉันต่างชื่นชม....ความเป็นเด็กหญิงในตัวฉัน
เค้าอยากเห็นแต่เด็กหญิงในตัวฉัน
ลึกๆฉันทรมาร ฉันนั่งร้องให้ได้เองเฉยๆ
หัวใจฉันอ่อนแอเกินไปหรอ....
แต่ทำไมฉันกลับรู้สึกว่าฉันคือมาร
ฉันอยากเข้าไปแทงคนที่เกลียดได้อย่างไม่กลัว
ฉันไม่รักใคร.......ฉันรู้สึกเหมือนทุกอย่างต้องมีค่าตอบแทน
เหมือนทุกอย่างต้องมีการแลกเปลี่ยน
ฉันเลือกไม่ถูก....ฉันทำไม่ได้
ฉันรักใครก่อนไม่ได้
มันกลับมาอีกแล้ว ความคิดเดิมมันกลับมาอีก....ฉันอยากฆ่าตัวตาย!!!
ฉันโง่อีกแล้ว หาทางไม่เจออีกแล้ว
มันแย่ขึ้นทุกวัน แล้วฉันจะอยู่ต่อไปได้ไง
สภาวะเครียดเริ่มทวีมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น
ฉันกลัว............
ไม่รุสิ!!!ฉันรุสึกแบบนั้น