จันทร์เจ้าเอ๋ย ทำไมโลกจึงสร้างให้หัวใจมนุษย์เบาะบางเช่นนี้
ทำไมมนุษย์ไม่อาจต้านแรงปราถนาใดๆได้แม้แต่น้อย
ต้องเฝ้าคอยให้เป็นดังใจอยาก แม้บาดเจ็บเพียงใด
ใจก็ยังตราตรึงความปราถนานั้นไว้ จนหัวใจแทบจะสลาย
ไม่อาจรู้ได้ว่านั้นเป็นทุ่งดอกไม้บนภูเขา
หรือ ทุ่งหญ้ารกบนยอดผาสูงชัน
หัวใจนั้นอาจตก ลึกดำดิ่งจนไม่อาจเห็นแสงสะท้อนความจริง
น้ำตาแห่งความโศกเศร้ายังคงหลังรินใต้แสงนวลๆภายในใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น